Eindelijk, zomer in Nederland! Maar voor je hond is warmte een risico waar je als eigenaar echt bedacht op moet zijn!

Eindelijk! Zomer in Nederland! De meeste mensen vinden warmte, zonnetje, terrasje pakken en een dagje strand heerlijk. Maar voor de honden is de warmte een minder groot feest.

Je hond kan oververhit raken en dit kan zelfs dodelijk zijn. 
Er kunnen al beschadigingen optreden door oververhitting bij een lichaamstemperatuur van 40,6 graden. (De normale temperatuur van een hond ligt tussen de 38 en de 39 graden Celsius.)

Je moet er dus als eigenaar bij warm weer echt bedacht op zijn!

Hoe ontstaat oververhitting? 

Als de warmteproductie groter wordt dan de warmteafgifte, stijgt de lichaamstemperatuur en kan de hond oververhit raken.

Als het evenwicht verstoord raakt en de lichaamstemperatuur stijgt, zal de hond proberen de warmte af te voeren door sneller te gaan hijgen. De ademhalingsspieren produceren op een gegeven moment zoveel warmte dat dit bijdraagt tot een verdere verhoging van de lichaamstemperatuur in plaats van tot het gewenste warmteverlies. Deze vicieuze cirkel kan de hond zelf niet meer doorbreken en snel ingrijpen is noodzakelijk. Stijgt de lichaamstemperatuur boven de grens van 40,6 graden dan beginnen de eiwitten in het lichaam beschadigd te raken en worden de lichaamscellen onvoldoende van zuurstof voorzien. Allerlei essentiële processen stagneren. Het dier overlijdt bij een temperatuur van 42 graden.

10 hondenhitteweetjes en tips op een rijtje

Honden kunnen maar heel beperkt afkoelen. Honden hebben geen zweetklieren zoals wij, waarmee ze hun lichaam kunnen koelen. Honden kunnen hun warmte hoofdzakelijk kwijt door te hijgen en ze hebben zweetkliertjes in hun voetzolen. Lekker handig als je in de zomer op de hete ondergrond loopt. Ze kunnen dus maar heel beperkt afkoelen.


1. Honden hebben het VEEL warmer dan wij!
Wist je dat er een groot verschil is in temperatuur op 1,20 m boven de aarde, waar wij ongeveer de temperatuur meten, en dichterbij de aarde, waar je hond zich bevindt?

Hoogte boven de aarde	Temperatuur overdag
120 cm	20 graden
30 cm	27 graden
2,5 cm	34 graden
0 cm	44 graden

Als er in ons weerbericht staat 20 graden, loopt je hond dus al in een temperatuur tussen de 30 en 40 graden! 
Bovendien loopt je hond op het hete asfalt met zijn 'blote' pootjes. En hoewel hij natuurlijk heel wat meer aan zijn pootjes kan hebben dan wij en hij het hele jaar op zijn blote pootjes loopt, is het ook voor hem heet!

2. Neem je hond niet mee in de auto voor lange ritten en laat hem al helemaal niet achter in een stilstaande auto! 
Zelfs niet heel even en ook niet in de schaduw!
Met extreme dage zoals deze week (meer dan 30 graden) helemaal niet met de auto gaan. Een kwartier in een geparkeerde auto kan voor je hond al fataal zijn. En ook als je er zelf bij zit en rijdend kan de temperatuur al snel oplopen.

3. In de schaduw blijven!
Zoek een beschutte, schaduwrijke plek om te wandelen en doe dat vooral in de ochtend.
Dan is de grond het minst warm. Houd je hond tussen 9 en 21 rustig. Zorg dat hij in de schaduw blijft! Mijn honden lopen het liefst de hele dag met me mee en gaan liggen waar ik bezig ben, ook al is dat in de zon. Je hond weet dus niet altijd wat goed voor hem is! Ik laat ze binnen met deze extreme dagen (het is 30+), daar is het het koelste. In de ochtend en laat in de avond een kort stukje wandelen en tussendoor alleen even eruit om te plassen en poepen.

4. Geef je hond geen grote hoeveelheden ijskoud water of veel waterijs. 
Een klein ijsje kan prima en vinden veel honden een lekkernij, maar van grote hoeveelheden kan je hond aan de diarree raken. Laat hem aan het ijsje likken, maar geef hem liever geen hele ijsjes om in één keer op te schrokken.

5. Zwemmen met je hond? Pas op voor broeierige vachten en huidirritaties. 
Heb je een hond met een dikke, langharige vacht of een huid met veel plooien en wil je hem een plezier doen door hem te laten zwemmen? Pas wel op dat de vochtige vacht niet gaat broeien wat tot huidirritaties kan lijden.

6. Ga niet met je hond fietsen met hoge temperaturen! 
Vanaf 20 graden wordt het al afgeraden om met je hond te gaan fietsen. Ze bouwen snel veel warmte op en kunnen dat niet kwijt. Het evenwicht is dan zeer snel verstoord. Heel gevaarlijk.

7. Pas extra op met hoge-energie honden! 
Deze honden geven niet zo snel aan dat ze last hebben van de warmte, ze gaan maar door! Pak je de fiets? Staan ze paraat! Samen joggen? Staan ze paraat! Balletje gooien? Staan ze paraat! Als baas moet je ze toch echt rustig houden met dit weer en ze tegen zichzelf beschermen.

8. Witte, natte t-shirts, natte handdoeken, koelmatjes en koelhalsbanden.
Er is tegenwoordig van alles te koop om je hond te helpen afkoelen. Met natte t-shirts ook weer oppassen dat de vacht niet gaat broeien.

9. Doe waterspelletjes met je hond. 
Laat ze door bakjes lopen, gevuld met water, lekker om de pootjes te koelen.
Zet een zwembadje voor ze neer, grote speciekuip met water voldoet prima of een kinderschelp.
Gooi brokjes of snoepjes in een laagje water en laat de hond ze opduiken. Dat kan natuurlijk ook met zijn favoriete speelgoed.
Zet de tuinsproeier neer en loop daar samen met de hond onderdoor en doorheen. LET OP: deze spelletjes zijn bedoeld om je hond af te koelen! Heb je een hond die snel 'hypert' en wordt hij er heel erg door geactiveerd? Vraag je dan af of je het gewenste doel bereikt!

10. Hondenijsjes maken
Zoals al eerder gezegd geen grote hoeveelheden, maar de meeste honden vinden een ijsje erg lekker.
Je kunt ze eenvoudig zelf maken met ingrediënten naar keuze. Benodigdheden: bekertje of vormpjes om in te vriezen. Yoghurt, niet te zoute bouillon, stukjes vlees, tonijn, enz. Houd het ijsje vast voor de hond, zodat hij eraan blijft likken en niet in een keer alles naar binnen schrokt. Of gebruik een frisdrankflesje om het in vriezen zodat de hond maar aan één kant aan het ijs kan likken. Vergeet niet de ijsjes eerst even af te spoelen voordat je ze aan de hond geeft, zodat zijn tong er niet aan blijft plakken.

Misschien wel de meest gemaakte fout in het opvoeden en trainen van je hond...

Stel je eens voor: je bent in een vreemd land  waar je de taal niet spreekt en ook niet verstaat. 

Iemand vraagt iets aan je... je verstaat hem niet, je doet je best, je luistert en je hoort wel dat hij iets zegt en je ziet ook dat hij het tegen jou heeft en dat hij iets van je wil... maar wat? 

Geen idee.

De persoon herhaalt zijn vraag...

Je kijkt hem vragend aan. Haalt je schouders op.

Hij herhaalt de vraag nog eens, nu wat luider en hij komt dichter bij je staan.

Je hoort het hem nog eens zeggen, je doet je best er iets van te begrijpen maar weet echt niet wat hij bedoelt.Je wil hem zeggen dat je hem niet verstaat en wil weglopen.  

Hij pakt je hoofd vast en kijkt je diep in je ogen terwijl hij zijn vraagt nog een keer stelt, bijna schreeuwend nu.

Je doet een stapje achteruit, kijkt weg van de persoon, je weet niet wat hij wil, maar nu komt hij bedreigend over, je voelt je niet veilig en wil weg.

Plots pakt hij je hardhandig bij je arm en sleurt je naar een stoel. Hij wil je in de stoel duwen. Je voelt je helemaal niet prettig bij deze persoon en stribbelt hevig tegen. De persoon is sterk en hij krijgt het uiteindelijk toch voor elkaar om je in de stoel te zetten. Nu laat hij je in ieder geval los. Je springt direct op en wil wegrennen. De persoon begint te schreeuwen, grijpt je weer vast en zet je terug in de stoel.

Misschien denk je nu, ja maar wie doet dat nou? Maar het is wel wat we af en toe met onze honden doen. We vragen ze iets waarvan we aannemen dat ze wel begrijpen wat we bedoelen. Luisteren ze niet? Dan gaan we harder praten en schreeuwen en proberen dan af te dwingen wat we van de hond willen. ‘Zo, nu luistert hij! Nu zal hij het wel geleerd hebben!‘

Wat denk jij? Wat zou jij hebben geleerd? Wat vind je van die persoon die je met alle geweld in de stoel wilde hebben? Sympathiek persoon? Worden jullie snel vrienden? Vertrouw je hem?

Miscommunicatie! Wat wil jij zeggen, duidelijk maken en wat ‘verstaat’ je hond?!

Jij wil iets van je hond, je wil bijvoorbeeld dat hij bij je komt of gaat zitten. Maar wat ‘verstaat’je hond?

Je hond spreekt geen nederlands!

Besef je heel goed dat je hond niet ‘zomaar’ je commando’s kan begrijpen en naar je luistert. Hij begrijpt je simpelweg niet. Hij spreekt geen Nederlands maar een andere taal en voor hem is “kom hier!” en soort “woeff!” En “los” een soort “waf”.

“Wat sta je nou naar me te blaffen?” Zal hij zich misschien afvragen.

Net als bij de persoon in het voorbeeld met de stoel, is het ook bij de omgang met onze hond van veel groter belang wat we doen, de acties die we uitvoeren en hoe, dan wat we zeggen. 

Ik kan mijn hond 10 keer vragen om te gaan zitten of bij me te komen. Maar als ik hem ondertussen met mijn acties bang maak of bedreigend op hem overkom, dan zal hij nooit met plezier naar me gaan luisteren. Omdat hij zal reageren op mijn acties. Die acties zijn bedreigend en hij zal dan bij me weg willen lopen of in ieder geval het contact met me willen vermijden. Hij zal minder of helemaal niet open staan voor wat ik hem wil leren.

Honden zijn altijd eerlijk, durf jij in de spiegel te kijken? 

Maar ook als we niet tegen de hond gaan schreeuwen (wat we hoop ik helemaal of niet veel doen) of hem hardhandig willen dwingen om te luisteren, loert er miscommunicatie. 

We zijn snel geneigd ervan uit te gaan dat de hond heeft geleerd wat wij hem willen leren. Maar is dat ook altijd zo?

Eigenlijk is het heel gemakkelijk om hier achter te komen. Misschien is het minder gemakkelijk om het te accepteren en er open voor te staan. Je hond is namelijk altijd eerlijk. Hij reageert op wat hij ziet en op wat je naar hem, vaak non-verbaal, communiceert. Misschien onbewust en misschien niet wat je wilde communiceren maar hij kan geen toneel spelen of je voor de gek houden, NEE echt niet!

Als je de hond een commando geeft ‘af’ en hij gaat zitten bijvoorbeeld. Dan zou je kunnen zeggen, 'hij is ongehoorzaam, hij weet heus wel wat ‘af’betekent. Als ik het nog eens zeg namelijk, gaat hij meestal wel liggen! Zie je wel, dus hij weet het wel.' Herkenbaar?

OF ... heeft hij misschien geleerd (heb jij hem onbewust geleerd) dat een eerste commando ‘af’ voor hem betekent ga zitten en zeg je dan nog een keer iets, misschien op iets luidere en lagere toon, “O dan moet het toch dat andere zijn....”

Wat zou er gebeuren als je 2 keer ‘zit’ zegt op dezelfde soort toon. Het geeft niet hoor, maar besef je hierdoor wel dat wat je denkt dat je de hond hebt geleerd, niet altijd is wat hij ook echt heeft geleerd.

Ander voorbeeld: veel honden weten dat ze niet op de bank mogen...(waarbij ik niet zeg dat honden nooit op de bank zouden mogen, maar in veel huishoudens geldt deze regel). Die honden weten dat echt, want als het baasje de kamer in komt, springen ze snel van de bank af en gaan in de mand liggen...ze weten dus echt wel dat ze niet op de bank mogen. Toch?

OF... zou de hond misschien geleerd hebben dat hij WEL op de bank mag als er niemand in de kamer is en dat hij NIET op de bank mag als er iemand in de kamer is. Ik zou het denken. Als hij wist dat hij NOOIT op de bank mocht, zou hij er namelijk simpelweg ook nooit opgaan J. Dat bedoel ik dus met je hond is altijd eerlijk.

Dus: besef je wat je je hond leert. Kijk naar hem en sta open om van hem te leren wat je hem eigenlijk hebt geleerd. Durf jij in de spiegel te kijken? En dan misschien pas de volgende stap...wat wilde je hem EIGENLIJK leren? 

Ben jij altijd beschikbaar voor je hond?

Ik was laatst bij Bram en zijn baasjes. Het was onze derde afspraak. Wat een transformatie hebben Bram en zijn baasjes doorgemaakt sinds onze eerste afspraak een paar maanden geleden! 

Bij de  ‘oude’ Bam kon ik als bezoek niet rustig op de bank zitten. De ‘oude’ Bram sprong tegen mij op en in mijn nek. (Volgens de baasjes was hij normaal ook wel een beetje onrustig als er bezoek was maar nu maakte hij het wel heel bont. Daar heb ik wel vaker last van trouwens  ;-)) De baasjes konden niet rustig tv kijken of eten of een telefoongesprek voeren van langer dan 2 minuten. Bram klierde, liep voor hun voeten, blafte, sprong op, piepte en liep de hele dag achter ze aan in huis. Het baasje hoefde maar een teen te bewegen of Bram sprong overeind.

De ‘nieuwe’ Bram echter...Nou ja, zie zelf maar op de foto. Bijna saai J. Hij is de relaxtheid zelve, is het grootste deel van de dag rustig, loopt veel minder achter de baasjes aan en wacht geduldig terwijl wij kunnen overleggen. O ja, en Bram is ook nog veel gehoorzamer buiten en valt niet meer uit naar andere honden.

Aandacht is fijn maar kun je ook teveel aandacht geven?

Wat was er met Bram aan de hand en wat is er met Bram gebeurd?

Bram kreeg, net als veel honden, heel veel aandacht. Met die aandacht op zich is ook niets mis. Alleen kreeg Bram bijna al deze aandacht op voor hem niet zo handige momenten.

Besef jij je, dat als je je hond op bepaalde momenten veel aandacht geeft, dat hij dan ook veel, nog meer, aandacht gaat verwachten? Dat hij zowiezo iets gaat verwachten? En dat hij daar misschien onrustig van kan worden? Dat hij niet meer weet wanneer hij dan kan rusten en écht even “uit” kan.

Stel: Je puppy komt in huis. Je moet hem leren wat wel en niet mag. Hij bijt en knabbelet aan hoekjes van plinten en aan de franjes van je vloerkleed. Je moet goed op hem letten en hem steeds afleiden met speelgoed en kluifjes. De pup komt bij je zitten en natuurlijk krijgt hij een aai. Hij loopt met je mee van de kamer naar de keuken of naar de wc, best gezellig en je praat even tegen hem. Dan komt hij met zijn speeltje naar je toe en speel je even met hem. En tussendoor als hij onrustig is, ga je even een stukje met hem wandelen of in de tuin spelen zodat hij daarna weer rustig kan slapen. O ja, en natuurlijk moet hij ook nog regelmatig naar buiten om een plasje te doen.

Herkenbaar?  

Het gevaar dat hierin schuilt

Ik ken honden, zoals ook Bram, die, als je op de hierboven beschreven manier met ze omgaat, er last van krijgen. En jij als baasje krijgt er uiteindelijk ook last van. Waarom?

Simpel gezegd omdat je de hond steeds activeert op het verkeerde moment. Hij krijgt bij alert en onrustig gedrag (bij je komen zitten, aandacht vragen, achter je aan lopen, met je willen spelen, onrustig zijn) vaak een reactie van jou als baasje (je aait hem, praat tegen hem, speelt met hem, gaat met hem wandelen).

De hond wordt steeds versterkt in dit soort gedragingen en weet op den duur niet beter of dit is wat je van hem verwacht. Hij gaat steeds meer en vaker bij je zitten en loopt de hele dag achter je aan als een soort schaduw. Hij is overdreven alert bij iedere beweging die je maakt (wie weet wordt er van hem ook wel weer iets verwacht...).

Je in de hond verplaatsend is het dan natuurlijk erg verwarrend als je bijvoorbeeld even rustig tv wil kijken of met je bezoek wil praten.

“Hey, wat gedraagt mijn baasje zich raar...Hij kijkt helemaal niet naar me...”

“Ik zal eens proberen of hij normaal gaat doen als ik mijn koppie op zijn schoot leg...”

“Nog niet... geen reactie...”

”Heel vreemd”

“En wat nou als ik hem roep: ....Waf!... “

“Fikkie! Ga nou eens even weg, ik wil even met het bezoek praten!”  reageert het baasje eindelijk.

(Voor je hond: “Fikkie, waf waf waf waf woef, waf waf waf waf waf waáf woefwoef!” )

“ah, gelukkig, zo ken ik m weer”

....

En zo werd Bram de ‘oude’ Bram.

Van onbewust naar bewust

Wat hebben de baasjes van Bram veranderd? Hoe werd Bram de ‘nieuwe’ Bram?

Door bewust andere momenten te kiezen om hem te geven wat hij wil.

Geef je hond die aai als hij rustig op zijn kussen gaat liggen. Ga met je hond spelen of wandelen als hij al een tijdje rustig ergens op een botje ligt te kauwen.

Geef hem bewuster aandacht in plaats van zo even tussendoor. En las tussen die momenten van interactie ook bewust momenten in van rust en geen aandacht geven.

Zo leert je hond dat leuke dingen vooral gebeuren als hij rustig is en dat jij als baasje niet de hele dag beschikbaar bent voor hem. Beetje ‘playing hard te get’ zeg maar ;-)

En voor je hond misschien nog wel het prettigste...tussendoor is het ineens duidelijk voor hem dat er even niets van hem wordt verwacht. Hij kan lekker even ‘uit’ en in de relaxstand.

Wat het je nog meer oplevert...

Behalve een veel rustigere hond in huis zijn er meer voordelen van deze manier van aandacht en interacties verdelen. 

Je zult merken dat de tijd die je aan je hond besteedt meer quality time wordt. Je hond zal ook ervaren dat je er échter/ méér/ intenser voor hem bent op die momenten. Hij zal daardoor ook meer aandacht voor jou hebben. 

Dit werkt ook door in andere situaties dan thuis. Bijvoorbeeld tijdens de wandeling. Als baasje ben je namelijk ineens leuker geworden en ook wat ‘exclusiever’. Dat zorgt ervoor dat je voor je hond veel interessanter wordt, hij beter op je zal letten en beter zal gehoorzamen. 

Help! Mijn puppy verandert af en toe in een Gremlin!

Komt dit je bekend voor?! 

Op dit soort momenten is je pup ‘niet voor rede vatbaar’. 

Afleiden met een speeltje als hij ergens in wil bijten waar hij niet in mag bijten, werkt niet. Je moet het heel vaak herhalen en de pup blijft maar teruggaan naar datgene wat niet mag. 

Als je nu ‘Ai’ zegt en opstaat en de pup probeert te negeren, gaat de pup gewoon door. Hij stopt niet maar blaft verder tegen je of gaat nu zelfs in je broek bijten. Corrigeren en boos worden maken de boel alleen maar erger. Je pup komt 3 keer zo fel terug of begint wild om zich heen te bijten en te grommen. Soms rennen ze rondjes door de kamer. 

Veel pups worden, als ze veel nieuwe indrukken te verwerken hebben gehad, druk. Ze draaien een beetje door. Ze kunnen dan veranderen in Gremlins.

Ze gaan sneller bewegen, harder bijten, kijken wild uit hun oogjes, blaffen, zijn onrustig, soms ook onzindelijk, rennen rondjes, blijven maar bijten, enzovoorts.

Bijtgedrag van je puppy

Pups krijgen heel veel nieuwe indrukken te verwerken in de eerste paar weken. Afhankelijk van het karakter van de pup, kan hij hier beter of wat minder goed tegen. 

Het spreekwoordelijke emmertje loopt af en toe gewoon over en je pup raakt overprikkeld. Hij is vermoeid, heeft veel indrukken opgedaan en kan zijn rust nog niet zo goed zelf vinden. 

Wat kun je nu doen? 

Wat je pup nu nodig heeft, is rust! Pak hem rustig op en zet hem in de bench. Voorwaarde is dat de bench al zijn veilige plekje is. Is dat nog niet het geval, neem de pup dan op schoot of tussen je benen. Pak hem stevig vast zodat hij voelt dat hij vastgehouden wordt. Geef hem iets om op te kauwen, een botje bijvoorbeeld. Doe dit in de bench maar ook op je schoot of tussen je benen. 
Je puppy zal in de meeste gevallen snel rustig worden en in slaap vallen.
Ben niet bang dat je pup de bench nu als strafplek gaat zien. Als je hem er rustig inzet en hem bovendien iets geeft om op te kauwen, zal hij je dankbaar zijn. Wat belangrijk is bij het inzetten van de bench in deze modus, is om de overprikkelde staat zo snel mogelijk te gaan herkennen. En dan de pup ook zo snel mogelijk in de bench te doen. 
Zo voorkom je dat hij eerst heel opgewonden raakt en oververhit. Zie je dus dat je pup oververhit begint te raken. Begint hij te hijgen, gaat sneller bewegen, kijkt wilder om zich heen? Pak hem rustig op en zet hem in de bench. 
Nog beter is het te voorkomen, en tijdig te zorgen voor voldoende rust. 

Het is normaal voor pups dat dit af en toe gebeurd. Komt het regelmatig voor bij jouw pup? Het zou kunnen dat hij structureel te weinig rust neemt/ krijgt. Wist je dat een puppy van de 24 uur per dag er ongeveer 16 - 18 moet slapen/rusten?

Sommige pups kiezen zelf voor de rust maar het merendeel moet je helpen door ze in de bench te leggen en op die manier wat rust en regelmaat te bieden. Ben je met je pup op pad geweest en heeft hij nieuwe indrukken opgedaan? Bijvoorbeeld een eerste keer naar het bos of een stukje langs die drukke weg gelopen maar het zou ook kunnen komen door een verjaardag of drukkere dag in huis. Geef je pup de dag erna wat extra rust. Houd de wandelingen een dagje simpel en korter, gewoon een bekend blokje om. Leg hem een keertje extra in de bench om te slapen.
Zo geef je  de pup de tijd om die nieuwe ervaringen een plekje te geven.

Wat moet je vooral niet doen?

Ik hoor nogal eens dat dit soort gedrag bestempeld wordt als dominant bijtgedrag en dat je het dus flink moet corrigeren door de pup bijvoorbeeld een por te geven of in zijn nekvel te pakken en hem op zijn rug te leggen.
Ik ben hier geen voorstander van. Zoals hierboven al uitgelegd, denk ik dat de pup in zo'n gremlin-modus de controle over zichzelf een beetje kwijt is en zich niet echt meer bewust van wat hij doet.
Als je hem in die 'state of mind' zal proberen te corrigeren zal dat in veel gevallen leiden tot een nóg hevigere reactie van de pup. Hij voelt zich waarschijnlijk aangemoedigd door je en ziet jouw, als correctie bedoelde handeling, als uitdaging of als bedreiging. Beiden wil je niet.
Je pup kan in deze staat simpelweg niet leren. Haal hem uit de situatie en doe wat je kunt om rustiger gedrag te stimuleren. In een bench, op schoot, tussen je benen, iets geven om te kauwen en laat hem slapen.

In eerdere artikeltjes heb ik al uitgelegd hoe je met ander bijtgedrag van je puppy om kunt gaan.
Bijten tijdens het spelen >>>
Bijten in spullen >>>

Wat kun je doen als negeren niet kan of niet werkt? Het AAVV regeltje...

In een vorig artikel heb ik uitgelegd waarom het negeren van ongewenst gedrag als opvoedkundige tool niet altijd bruikbaar is.

Waarom ook alweer?

• Negeren van ongewenst gedrag is iets heel anders dan het negeren van je hond. Die 2 worden nog wel eens door elkaar gehaald.
• Gedrag van de hond wat bedoeld is om aandacht mee te krijgen, kan eerst vervelender en heviger worden voordat het (áls het überhaubt) stopt. 
• Niets doen aan het gedrag van je hond is soms sociaal onwenselijk of zal ik zeggen af en toe zelfs asociaal.

OK, maar wat kunnen we dan doen aan onze opspringende hond? Ik hoor het je denken. Toch maar een knietje geven dan?! Nee, alsjeblieft niet. Aversieve methodes die een hond iets moeten afleren brengen een groot risico met zich mee! Dat de hond een andere associaties legt als dat wij bedoelen.

Hoe bedoel ik dat? Voorbeeld: je wilt je hond afleren om op te springen. Daarom geef je hem een knietje als hij springt. De hond schrikt of doet zich pijn en bedenkt zich een volgende keer. Ten minste, dat is de theorie...Echter...Met een beetje pech legt de hond niet de associatie met het opspringen maar met de persoon of met mensen in het algemeen en is hier het begin van een angst voor mensen begonnen. Niet doen dus!


Maar nu weet je nog steeds niet wat dan wel...

Je kunt hier het AAVV- regeltje toepassen.

A. Ander gedrag... In plaats van het gedrag dat je niet wilt, bedenk een ander gedrag. Het andere gedrag mag onmogelijk samengaat met het gedrag dat je niet wilt. Bij het opspringen voorbeeld zou dit zitten kunnen zijn. Het is ander gedrag en de hond kan niet opspringen en zitten tegelijk. Zitten van de hond ga je dan heel vaak belonen met aandacht.In heel veel situaties als de hond uit zichzelf gaat zitten, maar ook als je er om vraagt, geef je hem aandacht.


A. Anticipeer... Nog voordat de hond kan doen wat je niet wil, stimuleer je hem om te doen wat je Anders van hem wil. Voordat de hond kan opspringen, geef je hem het commando ‘zit’.


V. Voorkomen... Iedere keer dat je hond nog opspringt, oefent hij dit gedrag. Dat wil je niet. Voorkom dus dat hij het gedrag wat je niet wil, kan oefenen. Bij opspringen betekent dat bijvoorbeeld dat je de hond aan de lijn houdt als er andere mensen in de buurt zijn. Houd de hond aan de lijn en op die manier op gepaste afstand van de andere mensen.


V. Verwijderen... Kiest de hond, ondanks de bovenstaande 3 regels toch nog voor het gedrag wat je niet wilde? Heb je hem regelmatig beloond voor zitten, hem het zit-commando gegeven voordat hij kon springen, is hij bij anderen aan de lijn maar springt hij af en toe toch nog? Verwijder dan hetgene dat je hond wil bereiken. Een hond doet iets, om iets te bereiken, hij heeft een doel. Hij vertoont een bepaald gedrag omdat hij verwacht dat het hem iets zal of kan opleveren. Precies datgene haal je bij hem weg, of haal de hond weg. In ons opspring voorbeeld, springt de hond op omdat hij verwacht dat het hem aandacht oplevert. Door zelf weg te lopen (echt even de kamer uit bijvoorbeeld) verwijder je zijn doel. De hond leert zo dat het tegenovergestelde wat hij hoopte of verwachte gebeurt en zal een volgende keer eerder kiezen voor het Andere gedrag.


Heb jij een voorbeeld van gedrag waar je dit AAVV regeltje op zou kunnen toepassen?

Bijten – last van tanden wisselen

We hebben het over bijten in spullen gehad (om te onderzoeken) en over bijten tijdens het spelen. Maar er is nog een reden waarom puppies bijten. Ze wisselen hun tandjes en hebben daar last van. 

Pups wisselen hun tandjes tussen 4 en 7 maanden ongeveer. Ze hebben er soms al heel jong last van. Aan de manier van bijten is goed te zien dat ze hier last van hebben. Bijten om te onderzoeken is met de voorkant van de bek. Als ze last hebben van hun tandjes zie je dat dan echt met hun kiezen willen kauwen en ze proberen dan iets achter in hun bek te nemen. 

Kijk goed naar jouw pup. Wat vindt hij prettig om in te bijten? Welk materiaal, zacht of hard? Zorg dat de pup iets heeft waar hij graag op kauwt en waar hij op mag kauwen. 


Kauwmateriaal heb je in vele vormen en soorten. Weet je niet wat je moet nemen? De pup heeft nog maar een klein bekkie, neem dus liever platte kauwdingen ipv ronde of gedraaide in het begin. Een oor is meestal geschikter van een gedraaid bot. En verder is het in het algemeen zo dat hoe harder het stinkt, hoe lekkerder je pup het zal vinden ;-). Sommige kluiven zijn voor puppy’s nog erg hard. Het kan helpen om een kluifje even in warm water te weken voordat je hem aan de pup geeft.
Ook speelgoed met voer erin, zoals bijvoorbeeld een Kong met wat leverpastei is goed om je hond daarop te laten kauwen. 

Hoe nuttig is negeren bij het opvoeden van je hond?

Ik denk niet dat jullie raar opkijken als ik je vertel dat het goed is om je hond te belonen als hij iets doet wat je graag van hem wil.

Maar wat dan als je hond iets doet wat je niet wil? Ongewenst gedrag moet je negeren. Daarvan hebben jullie ook wel eens gehoord denk ik.

Maar...er gaat nogal eens wat mis bij negeren. 

We gaan er eens naar kijken...Hoe zit dat nou precies met negeren?

Om te beginnen is ‘goed’ negeren erg moeilijk. We proberen dan bijvoorbeeld het ongewenste gedrag niet te belonen.

Als de hond opspringt bijvoorbeeld duwen we hem weer naar beneden, zonder iets te zeggen. Maar wegduwen zonder iets te zeggen is eigenlijk al geen negeren meer. De hond krijgt dan misschien niet precies waar hij op hoopte, hij krijgt wél één reactie. Grote kans dat hij dit blijft doen. En als je er nu ook nog “nee” of “laag” bij zegt, wordt het helemaal een feestje ;-).

‘Goed’ negeren in dit voorbeeld is NIETS tegen de hond zeggen, dus ook geen “nee” “foei” “laag” of iets dergelijks. Hem NIET aankijken, ook niet boos of zuchtend...en hem NIET aanraken, ook niet wegduwen.

Ik ben inmiddels een doorgewinterde negeerder maar het is niet altijd eenvoudig...Als er een dolenthousiaste labrador van 25 kg tegen je aan springt bijvoorbeeld L.

Theoretisch klopt het hoor.

Als je gedrag zoals opspringen of blaffen om aandacht negeert, dan stopt het uiteindelijk. Maar...

• ·         Het zou zomaar kunnen dat het gedrag eerst een stukje erger wordt. De hond is tot nu toe gewend aan een reactie en mogelijk raakt hij ietwat gefrustreerd nu jij hebt besloten hem en zijn gedrag te gaan negeren. Vergelijk het maar met als je auto een keer niet start...wat ga je doen? Nog een keer proberen? Harder aan de sleutel draaien? Een klap op het stuur geven? !!@#%%!!?
• ·         Ik vind het niet prettig als er een hond tegen me aanspringt en mijn kleren misschien kapot maakt (nee, ik ook niet J). Jij ook niet denk ik en je bezoek ook niet en mensen op straat ook niet. En ik vind het al helemaal  niet leuk als de eigenaar van de hond dan niets doet...Jij? Ja, ja, ik weet het wel, als puppy hebben diezelfde mensen er misschien wel voor gezorgd dat je hond juist leerde springen...Toen vonden ze het immers nog grappig en schattig... Het is een lastige maar JIJ moet je hond opvoeden, en als je geluk hebt, werken mensen mee.

• ·         En wat als je hond blaft om aandacht en het is 23:30u ’s avonds of nog later? En je buren hebben kleine kinderen? En je relatie met hen was toch al niet zo goed? Aiaiai...

Allemaal kantekeningen waardoor negeren lang niet altijd effectief is, soms gedrag zelfs erger kan maken of op zijn minst in bepaalde situaties sociaal onwenselijk is.

Werkt negeren dan helemaal nooit?

Ja zeker wel! Negeren is goed om te doen in sommige gevallen maar ik noem het liever anders namelijk: ‘doorgaan met wat je aan het doen was’.

Een voorbeeld waarin je het ongewenste gedrag van je hond wel zou kunnen ‘negeren’.
Je bent buiten met je hond en aan het spelen. Je zit samen helemaal in het spel. Plots klinkt er een hard geluid en je hond schrikt ervan. Hij stopt met spelen, duikt even ineen en begint dan hard te blaffen. Als we het hebben over negeren is de eerste reactie van veel mensen om nu te stoppen met spelen en de hond te ‘gaan negeren’. Want met spelen kun je anders misschien de hond belonen voor het blaffen. Dat wil je waarschijnlijk niet.

Werkt het ook zo voor de hond? Ik denk van niet... Juist door te stoppen met spelen in deze situatie zou je je hond de boodschap kunnen geven: “ja, zie je, er is inderdaad iets spannend aan de hand want mijn baasje stopt ook met spelen, goed dus dat ik me daarover heb opgewonden.“

‘Goed negeren’ is dus niet altijd hetzelfde als stoppen met spelen, doen alsof je hond niet bestaat of je hond geen aandacht meer geven. En vandaar ook dat ik het liever heb over ‘verder gaan met wat je aan het doen was’. In het voorbeeld hierboven betekent dat dus zelf geen aandacht besteden aan het geluid en gewoon verder focussen op het spelen.

In het ene geval negeer je de hond, in het andere zijn gedrag, dat is nogal een verschil!

Hmmm, en in andere situaties, kan ongewenst gedrag negeren dan wel werken?

Soms, bij ongewenst aandachtvragend/eisend gedrag. Bijvoorbeeld voor je gaan zitten en je strak aankijken, met de neus of lichaam tegen je aanstoten, piepen. Als je hond dit soort gedrag af en toe of in enkele situaties een keer vertoont, werkt negeren prima. Het doel van het gedrag is aandacht krijgen, als jij dus consequent ‘verder gaat met wat je aan het doen was’, zal het vragende gedrag snel stoppen.

Maar ook hier alweer een maar ;-) Als je hond het vragende/eisende gedrag vaker vertoont. Of als het gedrag van piepen veranderd in blaffen en daarna de hond ook nog gaat springen. Dan zou ik niet blijven negeren.

Negeren (ook niet als je verder gaat met wat je aan het doen was) is niet echt sturend, je laat de hond zijn ding doen wat meestal niet getuigt van veel leiderschap. En zo komen we automatisch bij de volgende vraag: als negeren dus vaak niet zo nuttig is, wat moet je dan doen?  

Daarover de volgende keer meer.

En voor jullie om over na te denken...(en voor mij misschien een andere keer op terug te komen):

Gewenst gedrag negeren doen we veel te vaak...